Squirt oraz punkt G – anatomiczne podstawy i kulturowe konteksty
„Squirting” (ang. tryskanie) oraz kobieca ejakulacja, to tematy, które od lat budzą kontrowersje zarówno w środowisku medycznym, jak i w społeczeństwie. Definiowane są jako wydzielanie zauważalnej ilości płynu z cewki moczowej podczas stymulacji seksualnej. Różne badania wykazywały, że płyn ten może być zarówno moczem, jak i wydzieliną gruczołów przycewkowych. Dyskusje na temat jego pochodzenia są o tyle istotne, że wpływają na postrzeganie samego zjawiska w kulturze masowej i indywidualnych narracjach.
W wielu przypadkach płyn ten jest opisywany przez kobiety jako bezbarwny lub lekko mleczny i nieposiadający charakterystycznego zapachu, a jego emisja jest często połączona z intensywnymi doznaniami orgazmicznymi. Z perspektywy psychologicznej, doświadczenie to gdy jest rozumiane i akceptowane, może znacząco wpływać na pozytywną samoocenę i postrzeganie własnego ciała.
W kontekście kobiecej seksualności, pojęcie squirt jest często używane w mediach do opisania obfitego wydzielania płynu podczas orgazmu. Część kobiet doświadcza tego zjawiska, jednak istnieje wiele rozbieżności zarówno w opisywaniu go, jak i w doniesieniach naukowych na ten temat. Może to prowadzić do poczucia niepokoju, jeśli doświadczenie to odbiega od medialnych przekazów.
Dążenie do zrozumienia kobiecej fizjologii i satysfakcji seksualnej doprowadziło do szerokiej dyskusji na temat istnienia domniemanego obszaru erogennego, określanego jako punkt G, znajdującego się na przedniej ścianie pochwy. Chociaż koncepcja ta zyskała ogromną popularność w mediach i świadomości społecznej, to w literaturze medycznej i naukowej pozostaje ona tematem spornym.
W celu potwierdzenia jego istnienia, lokalizacji i natury przeprowadzono liczne badania naukowe. Ich rezultaty są jednak sprzeczne. Wiele kobiet (62,9%) w ankietach twierdziło, że posiadają punkt G, a w badaniach klinicznych został on zidentyfikowany u 55,4% badanych. Z drugiej strony, w niektórych badaniach nie zidentyfikowano go w ogóle.
Jednoznaczne wyniki przyniosły również badania obrazowe, niektóre z nich sugerowały istnienie kompleksu łechtaczkowo-cewkowo-pochwowego, co podważało koncepcję pojedynczego, izolowanego punktu. W badaniach anatomicznych jednemu autorowi udało się zidentyfikować tę strukturę, podczas gdy inna grupa badawcza nie potwierdziła jej istnienia.
W środowisku naukowym panuje brak zgody co do istnienia punktu G oraz lokalizacji, wielkości czy natury tej struktury. Niezależnie od kontrowersji naukowych, w dyskursie społecznym i narracjach kobiecych punkt G funkcjonuje jako kluczowy element seksualnej przyjemności, co podkreśla, że na doświadczenie seksualne wpływają nie tylko czynniki fizjologiczne, ale także przekonania, wiedza i oczekiwania kulturowe.
Psychologiczne aspekty kobiecej seksualności
Ocena jakości życia, w tym jego psychofizyczne, psychospołeczne i subiektywne sfery, jest silnie powiązana z satysfakcją seksualną i poczuciem własnej wartości. Aktywność seksualna może przynosić szereg korzyści, takich jak zadowolenie ze związku oraz przyjemność emocjonalna, psychologiczna i fizyczna.
W badaniach przeprowadzonych na grupie młodych dorosłych wykazano, że satysfakcja seksualna i poczucie własnej wartości nie tylko stanowią ważną składową aktualnej, całościowej oceny jakości życia, ale są również swoistą prognozą na przyszłość. Ciekawym spostrzeżeniem jest fakt, że u kobiet zależność ta jest silniejsza niż u mężczyzn.
Badania wskazują, że zarówno przewlekłe dysfunkcje, jak i chwilowe zaburzenia w sferze seksualnej mogą prowadzić do stresu, frustracji, lęków czy depresji, negatywnie wpływając na jakość życia i relacje. W kontekście „squirtingu” czy eksploracji „punktu G”, psychologiczny wymiar jest nierozerwalnie związany ze społecznymi oczekiwaniami, poczuciem kontroli nad własnym ciałem i akceptowaniem jego reakcji.
Swoboda ekspresji seksualnej u kobiet
We współczesnej socjologii ciało jest postrzegane nie tylko jako obiekt biologiczny, ale przede wszystkim jako projekt społeczny i kulturowy. W późnej nowoczesności, w obliczu postępującej indywidualizacji i zmienności ról społecznych, ciało staje się dla jednostek punktem odniesienia i narzędziem do budowania tożsamości.
Zjawiska takie jak „squirting” i kobieca ejakulacja idealnie wpisują się w tę perspektywę. Są one nie tylko kwestiami fizjologicznymi, ale także elementami, które mogą być włączone w osobistą narrację na temat seksualności i tożsamości.
To, jak kobiety interpretują i doświadczają tych zjawisk, jest kształtowane przez normy społeczne i reprezentacje medialne. Z jednej strony, mogą one służyć jako element wzmacniający poczucie własnej wartości i unikalności, z drugiej, mogą generować presję i niepokój, jeśli nie pasują do uproszczonych, popularnych wyobrażeń.
Wiedza o własnym ciele i jego reakcjach jest ważnym elementem budowania pewności siebie. Istotne jest również zrozumienie, że seksualność jest indywidualnym i zróżnicowanym doświadczeniem i nie powinna być na siłę wtłaczana w popularne schematy. Narracje na temat „squirtingu” i punktu G mogą być więc używane do kwestionowania tradycyjnych, męskocentrycznych definicji seksualności i zmiany postrzegania kobiecej przyjemności.
Postrzeganie zjawiska squirtingu wśród kobiet
Badania jakościowe pokazują, że choć większość kobiet opisuje squirting jako doświadczenie pozytywne, to jednocześnie wiele z nich deklaruje chęć jego unikania w określonych sytuacjach. Powodem może być poczucie utraty kontroli czy lęk przed negatywną reakcją partnera.
Narracje kobiet są osadzone w szerokim kontekście kulturowym i medialnym. Pornografia w znacznym stopniu ukształtowała wyobrażenia na temat squirtingu, czyniąc z niego coś spektakularnego. W efekcie część kobiet doświadcza presji, by osiągnąć taki rodzaj wytrysku, co niejednokrotnie rodzi frustrację.
Z drugiej strony, w społecznościach feministycznych i emancypacyjnych squirting bywa interpretowany jako symbol kobiecej siły, czy wręcz dominacji i przełamywania tabu. Niektóre z nich określają go jako „supermoc seksualną” lub „feministyczny manifest”, co świadczy o nowym sposobie postrzegania własnego ciała i przyjemności.
Te ambiwalentne emocje unaoczniają, jak bardzo seksualność spleciona jest z oczekiwaniami społecznymi i kulturowymi wzorcami, które regulują, co uznaje się za „normalne” w intymnym życiu. Kobiece narracje wnoszą tu bezcenną perspektywę, ponieważ przełamują milczenie wokół tematów dotąd marginalizowanych w nauce i debacie publicznej.
Z jednej strony, istnieje potrzeba prowadzenia dalszych badań naukowych w celu pełnego zrozumienia mechanizmów fizjologicznych. Z drugiej, kluczowe jest stworzenie otwartej przestrzeni do dyskusji, która umożliwi kobietom swobodne dzielenie się swoimi doświadczeniami bez obawy przed stygmatyzacją.
Normalizacja kobiecej różnorodności seksualnej to cel, do którego należy dążyć, aby każda osoba mogła czuć się komfortowo ze swoim ciałem i jego reakcjami. Zgodnie z tym, edukacja i świadomość stanowią fundament dla zdrowego i satysfakcjonującego życia seksualnego.
Bibliografia:
- Dolińska-Zygmunt G, Nomejko A. Satysfakcja seksualna i samoocena a poczucie jakości życia. W: Zygmunt G, red. Psychologia zdrowia. Wybrane zagadnienia. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.
- Vieira-Baptista P, Lima-Silva J, Preti M, Xavier J, Vendeira P, Stockdale CK. G-spot: Fact or Fiction?: A Systematic Review. Sexual Medicine. 2021;9:100435.
- Salama S, Boitrelle F, Gauquelin A, Malagrida L, Thiounn N, Desvaux P. Nature and Origin of „Squirting” in Female Sexuality. Journal of Sexual Medicine. 2015;12(3):661–666.
- Byczkowska-Owczarek D, red. Ciało i społeczeństwo. Socjologia ciała w badaniach i koncepcjach teoretycznych. Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego. 2023.
- Påfs J. A sexual superpower or a shame? Women’s diverging experiences of squirting/female ejaculation in Sweden. Sexualities. 2023;26(1-2):180-194.
