Powstanie warszawskie wybuchło 1 sierpnia 1944 roku. Było to jedno z najważniejszych wydarzeń w historii Polski podczas II wojny światowej. Trwało 63 dni i zakończyło się kapitulacją sił polskich 2 października 1944 roku. Było to heroiczne, lecz tragiczne wydarzenie, w którym życie straciło około 16 tysięcy polskich żołnierzy i około 200 tysięcy cywilów.
Powstanie warszawskie miało na celu wyzwolenie stolicy spod niemieckiej okupacji przed nadejściem Armii Czerwonej. Brak wsparcia ze strony aliantów i przewaga militarna Niemców doprowadziły do upadku zrywu.
Powstanie warszawskie – obchody w Opolu
Główne obchody odbyły się przy pomniku Pamięci Żołnierzy Armii Krajowej przy ul. Grota-Roweckiego w Opolu. Poprzedziła je uroczysta msza św. w kościele pw. Przemienienia Pańskiego. Następnie, o godz. 17.00, w Opolu i całej Polsce zabrzmiały syreny, upamiętniające godzinę „W”.
Maciej Wujec, wiceprezydent Opola, podkreślił wagę historyczną i polityczną tego wydarzenia. Zwrócił też uwagę ma podtrzymywanie pamięci o powstańcach i żołnierzach AK.
– Powstanie warszawskie było zarówno walką militarną przeciwko Niemcom, jak i ideologiczną przeciwko komunizmowi. Jako Polacy mamy prawo i obowiązek sprzeciwiać się wszelkiej agresji i dyktaturom. Dlatego pielęgnujemy pamięć o bohaterach powstania. W zeszłym roku odsłoniliśmy pomnik pułkownika Witolda Pileckiego – powiedział Maciej Wujec.
– Mamy jeszcze wśród nas osoby, które walczyły w powstaniu – przypominała podpor. Dominika Góralska-Chmiel, oficer prasowy 10. Opolskiej Brygady Logistycznej.
Zmarła Barbara Sowa ps. „Basia”, najstarsza uczestniczka powstania
Najstarsza żyjąca uczestniczka powstania zmarła w dzień jego 80. rocznicy. 25 stycznia 1940 roku Barbara Sowa dołączyła do Związku Walki Zbrojnej, który później przekształcił się w Armię Krajową, wprowadzona przez swoją siostrę Zofię Gettel. Przydzielono ją do Sanitariatu IV Obwodu „Grzymała” (Ochota) Warszawskiego Okręgu AK, gdzie jej przełożonym był kpt. lek. Jan Zaborowski, pseudonim „Andrzejewski”.
W okresie okupacji uczestniczyła w tajnych kursach pielęgniarskich i odbyła praktykę szpitalną u dr Janiny Bachańskiej – Kuźniecow, pseudonim „Jakub”, w Szpitalu Dzieciątka Jezus w Warszawie. W razie potrzeby pełniła także rolę łączniczki i kolporterki. Po wojnie osiedliła się we Wrocławiu. Miała 106 lat.
Czytaj także: Wanda Traczyk-Stawska: Zawsze po stronie wolności. Taka się urodziłam. I taka umrę
***
Odważne komentarze, unikalna publicystyka, pasjonujące reportaże i rozmowy – czytaj w najnowszym numerze tygodnika „O!Polska”. Do kupienia w punktach sprzedaży prasy w regionie oraz w formie e-wydania.
