Święto Flagi. Patriotyczne święto z krótką tradycją
Święto Flagi obchodzone drugiego maja w Polsce to jedno z młodszych świąt narodowych. Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Święto to zostało wprowadzone do kalendarza przez Senat i Prezydenta RP 20 lutego 2004 roku.
Wojewódzkie obchody Dnia Flagi RP odbędą się w Moszczance i rozpoczną się o 14.00 mszą św. w intencji ojczyzny w tamtejszym kościele parafialnym. O 15.15 nastąpi przejazd na stadion w Moszczance. Zaś o 15.30 odbędzie się przemarsz kolumny ze stadionu pod Pomnik 1000-lecia Państwa Polskiego. Tutaj o 15.45 rozpoczną się uroczystości oficjalne.
Około 16.30 uczestnicy wrócą na stadion. Rozrywkowa część obchodów będzie kontynuowana do godzin wieczornych.
Data tego święta – drugi maja – nie jest przypadkowa. Ma upamiętniać żołnierzy polskich, którzy 2 maja 1945 r. zatknęli biało-czerwoną na berlińskiej Kolumnie Zwycięstwa – Siegessäule oraz na Reichstagu w Berlinie. Jest także przypomnieniem, że w czasach PRL właśnie 2 maja kazano zdejmować flagi narodowe. Po to, by nie pozostawały na masztach w nieuznawane przez władze komunistyczne Święto Konstytucji 3 Maja.
Dzień Polonii i Polaków za Granicą
Tego samego dnia przypada także Dzień Polonii i Polaków za Granicą. Został ustanowiony przez Sejm RP z inicjatywy Senatu w 2002 roku. Ma on przypomnieć nie tylko, że poza granicami kraju mieszka około 20 mln Polaków, rozsianych po całej świecie.
Święto ustanowiono, „uznając wielowiekowy dorobek i wkład Polonii i Polaków za granicą w odzyskanie przez Polskę niepodległości, wierność i przywiązanie do polskości oraz pomoc Krajowi w najtrudniejszych momentach, w celu potwierdzenia więzi z Macierzą i jedności wszystkich Polaków, tak mieszkających w Kraju, jak i żyjących poza nim”.
Ustanowienie Dnia Polonii i Polaków za Granicą było realizacją apelu II Zjazdu Polonii, który odbył się w Pułtusku w 2001 r.
Na cześć Konstytucji…
Trzeciego maja Polacy upamiętniają uchwalenie w 1791 roku Konstytucji 3 maja. Pierwszej takiej ustawy w Europie.
Jej najważniejsze postanowienia to zniesienie liberum veto, przywrócenie monarchii dziedzicznej (po Stanisławie Auguście dziedzicznym królem Polski miał zostać elektor saski Fryderyk August), prawne zrównanie szlachty i mieszczaństwa.
Oznaczało to w praktyce, iż mieszczanie mogli korzystać z osobistego bezpieczeństwa (nie można ich było więzić bez wyroku sądowego), posiadać majątki ziemskie, obejmować stanowiska oficerskie i w administracji państwowej, a także być przyjętymi do stanu szlacheckiego.
Konstytucja brała też chłopów pod opiekę prawa, łagodząc nadużycia wynikające z pańszczyzny. Natomiast odbierała prawo głosu i prawo decyzji w sprawach państwowych szlachcie nieposiadającej ziemi, czyli tzw. gołocie.
„Ustawa Rządowa” uznawała katolicyzm za religię panującą. Ale brała wyznawców innych religii pod opiekę prawa i gwarantowała im wolność wyznania. Ustanawiała nadto trójpodział władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej. Konstytucyjny zapis był jednoznaczny: Państwo nie powinno ingerować w sprawy sądownicze.
Wszystkie te zapisy umieszczone w 11 artykułach miały tak naprawdę jeden cel. Było nią wzmocnienie państwa. Władza wykonawcza miała spoczywać w rękach rady królewskiej, czyli Straży Praw. W skład tego rządu wchodził król oraz pięciu przez niego wskazanych ministrów: policji, pieczęci (kanclerz), spraw zagranicznych, wojny i skarbu. Dwuizbowy parlament miał się zbierać co dwa lata lub w trybie nadzwyczajnym na wypadek narodowej potrzeby.
…i ślubów Jana Kazimierza
W tym samym dniu Kościół obchodzi Uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Święto to zostało ustanowione przez papieża Benedykta XV w 1920 na prośbę polskich biskupów po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918. Upamiętnia ono śluby lwowskie króla Jana Kazimierza, który podczas potopu szwedzkiego powierzył Polskę opiece Matki Bożej.
Kult Królowej Korony Polskiej upowszechniał się po rozbiorach Polski. Szczególnie w środowisku emigracji we Francji oraz wśród mieszkańców Lwowa i Krakowa. Zaborcy doceniali znaczenie tego kultu i prowadzili walkę z jego propagowaniem. Nakazywali m.in. usuwanie wezwania „Królowo Korony Polskiej” z Litanii loretańskiej. Zwalczali pielgrzymki do Częstochowy. Usuwali z bibliotek publikacje o Królowej Polski. Ścigali za posiadanie i rozpowszechnianie kopii obrazu jasnogórskiego.
Inicjatywę ustanowienia specjalnego święta maryjnego związanego z tym tytułem wysunęło powstałe we Lwowie Bractwo Najświętszej Maryi Panny Królowej Korony Polskiej, poświęcające pierwszą niedzielę maja modlitwom dziękczynnym za opiekę Maryi nad Polską. Pomysł poparł arcybiskup Józef Bilczewski, a papież Pius X w 1909 ustanowił święto Królowej Korony Polskiej dla diecezji lwowskiej i przemyskiej, polecając obchodzić je w pierwszą niedzielę maja. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości biskupi polscy zaproponowali papieżowi ustanowienie święta Maryi Królowej Polski 3 maja, podkreślając związek tego święta z konstytucją uchwaloną 3 maja 1791.
